وبسایت شخصی محمدحسین رمضانی زارع

کانون قلم چی در تبلیغ تلویزیونی خودش اعلام می کند؛ دانش آموزانی که معدل انها بالای 18 است و نمی توانند در کانون ثبت نام کنند را بورسیه می کند. سپس می گوید؛ اگر می شناسید معرفی کنید.

در نگاه اول با یک حرکت خیرخواهانه روبرو هستیم. اما با کمی اندیشه این پرسش به ذهن می رسد که آیا ثبت نام در کانون آنقدر مهم است که بضاعت مالی نباید مانع شود؟ و البته این را کانون دارد به ما القا می کند که آنقدر ثبت نام در کانون مهم است که آماده ایم دانش آموزان بی بضاعت را بورسیه کنیم.

در اصل کانون در پوشش یک حرکت خیرخواهانه و با سوء استفاده از روحیه نوع دوستی هم وطنانمان، خودش را تبلیغ می کند. یعنی نیاز دانش آموزان بی بضاعت بهانه کانون برای یک تبلیغ شده است. آیا این درست است ؟

زنگ دبستان که به صدا در آمد دانش آموزها با سر به سمت در مدرسه دویدند. از بیرون مدرسه هم چند خانم جوان و آرایش کرده از کنار ماشینهایشان با کرشمه و نشاط خاصی به سمت در مدسه دویدند. ابتدا گمان کردم مادران دانش آموزها هستند. اما بعد دیدم به هر کدام از خانم های جوان و آریش کرده چند دانش آموز رسید. آنها راننده سرویس دانش آموزها بودند. اما چرا اینقدر آرایش کرده ؟ این دیگر چه آداب نادرست حضور در اجتماع و بخصوص همراه شدن با کودکان است؟ حتما در ماشین هم تا رسیدن به مقصد، خوش و بش و بگو بخند و خلاصه بساط خاله بازی. البته در میان سرویس مدارس هم بودند اندک رانندگان وزین که رعایت شئونات اجتماعی را می کردند.

به یاد آن لطیفه ظریفه افتادم که پدری رفته بود مهد کودک ، پسرش را سوار کند. پسر به پدر گفته بود میشود خاله را به جای مامان به خانه ببریم؟

اولیای مدارس که به اهمیت کار پرورشی واقف هستند باید به مساله مهم سرویسهای مدارس و نقش رانندگان سرویسها در فرهنگ سازی درست و نادرست، بیشتر دقت کنند.

شعر زیر از آقای علی صفری هست که بسیار زیبا بود

خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی
بشنــود یـک نفـر از نــامــزدش دل بــرده
مثـل یــک افـسر تحقـیق شـرافـتـمـنـدی
کـه بـه پـرونده ی جـرم پسرش بـرخورده

خسته ام مثل پسر بچه که درجای شلوغ
بین دعوای پـدر مـادر خود گـم شده است
خستـه مثل زن راضـی شده به مهر طلاق
که پس از بخت بدش سوژه ی مردم شده است

خسته مثـل پـدری کـه پسر معتـادش
غـرق در درد خمـاری شـده فـریـاد زده
مثل یک پیرزنی که شده سربار عروس
پسـرش پیـش زنـش بـر سر او داد زده

خسته ام مثـل زنی حامله که ماه نهم
دکترش گفته به درد سرطان مشکوک است
مثل مردی که قسم خورده خیانت نکند
زنش اما به قسم خوردن آن مشکوک است

خسته مثل پدری گوشه ی آسایشگاه
کـه کسـی غیـر پـرستار سراغش نرود
خستـه ام بیشتر از پیـر زنـی تنهـا کـه
عیـد باشد نـوه اش سمت اتاقش نرود

خسته ام کاش کسی حال مرا می فهمید
غیر از این بغض که در راه گلو سد شده است
شـده ام مثل مریضی که پس از قطع امید
در پی معجزه ای راهی مشهد شده است

آنهایی که کمتر تو را می شناسند همیشه می گویند خوش به حالت. فکر می کنند آرامش تو و شادی ات نتیجه بی خیالی هاست. فکر می کنند تو بلدی دنیا را ندیده بگیری. به خیالشان می رسد بدی ها را حس نمی کنی. آنها فکر می کنند دیوار شادی تو به اندازه صدای خنده هایت بلند است. اما کسانی هستند که بیشتر می شناسندت. بیشتر در کنار تو بوده اند و یا عمیق تر تو را دیده اند. آنها می فهمند و می دانند که بدی های دنیا را خوب دیده ای. می بینند ناراحتی هایی را که روی دلت سنگینی می کند را بلدی با چند تا خنده بلند از سرزمین قلبت بیرون کنی. آنهایی که تو را بیشتر بشناسند حساب نفس های سنگین شده ات را دارند و می بینند گاهی با ته مانده امید، تاریِ چشم هایت را پاک می کنی. آنهایی که تو را بهتر می شناسند خوب می دانند همیشه قاعده ها بر عکس است. آدم هایی که زیاد می خندند، زیاد نمی خندند! آنهایی که دوست زیاد دارند، دوست های کمی پیدا می کنند و آنهایی که می خواهند غمگین به نظر برسند غم های کوچک تری دارند. قدر شادی را کسانی می دانند که قلب سنگین تری داشته باشند.

آشنای دور

خدایا!
امشب چیز خاصی برای گفتن ندارم
زیر همان مناجات‌های دیشب
یک «ایضاً» بنویس!

*******

خدایا!
هنر یعنی
وقتی نمی‌شود
و نمی‌توانیم بگوییم «خدا را شکر»
بگوییم «خدا را شکر»...
و من هنرمندم!

*******

خدایا!
آسایش دو گیتی
تفسیر این سه حرف است:
۱- خدا ۲- را ۳- شکر

*******

خدایا!
گلویم دارد از بغض می‌ترکد
نه این طرف‌ها آپاراتی هست
نه گلوی زاپاس دارم!
به دادم برس

*******

خدایا!
شش روز طول کشید
تا دنیای ما را بسازی
آن وقت ما در یک چشم بهم زدن
آن را خراب می‌کنیم!
ببخشید!